Henk en Grieta Drenthen vieren diamanten huwelijk

De sierlijke en kleurrijke ballonnenboog voor de deur van Huize Drenthen verraadt al een beetje wat er aan de hand is. Een huwelijksjubileum! Het is woensdag 25 september. Henk (83) en Grieta (80) Drenthen vieren vandaag hun diamanten huwelijk. Al zestig jaar delen ze samen lief en leed. Namens het gemeentebestuur komt burgemeester Hans Broekhuizen persoonlijk langs om het echtpaar te feliciteren.

Het nog kwieke stel woont sinds acht jaar boven de Shalomschool in Vriezenveen, een plek waar ze al die tijd met veel plezier vertoeven. “We genieten van het geluid van de spelende kinderen”, vertelt Grieta. “Het houdt ons ook een beetje jong. We houden wel van die reuring. We hebben altijd naast de school in Bruinehaar gewoond, dus het geluid van spelende kinderen zijn we eigenlijk wel een beetje gewend.”

Toevallige ontmoeting

Henk vertelt dat hij ruim twintig jaar beheerder en koster is geweest van het dorpshuis in Bruinehaar. “Het koster zijn paste Henk als een jas”, zegt Grieta. “Hij is altijd zo meegaand en betrokken bij de mensen.” De liefde tussen de twee kwam tot bloei in de jaren zestig, op straat. Henk (geboren in De Pollen) en Grieta (met haar wortels in Langeveen) ontmoetten elkaar toevallig en de vonk sloeg over. Henk werkte meer dan dertig jaar als monteur bij de kalkzandsteenfabriek in Kloosterhaar. Grieta was in haar jongere jaren spoelster bij Jansen & Tilanus. “Toen de kinderen kwamen, ben ik gestopt met werken”, vertelt ze.

Gezellige boel

De familie Drenthen werd in de loop der jaren gezegend met drie kinderen en zes kleinkinderen. “Het is altijd een gezellige boel”, zegt Henk. “Oppassen was jarenlang een soort hobby voor ons.” Op haar vijftigste haalde Grieta nog haar zwemdiploma, zodat ze met de kleinkinderen kon gaan zwemmen. “En tot op de dag van vandaag zwem ik nog drie keer per week in De Stamper”, zegt Grieta trots. “Henk brengt me en haalt me weer op.” Na zestig jaar huwelijk zijn de Drenthens blij dat ze in goede gezondheid nog steeds samen zijn. “We hebben veel om dankbaar voor te zijn”, besluit Henk, met een warme blik naar zijn vrouw.